مأمون با اصرار و با ظرافت خاصی امام رضا (ع) را به عنوان وارث خود معین و او را به خراسان دعوت می کند. لیکن امام (ع) مکرراً درخواست او را رد می نمایند تا این که بالاخره، با اصرار و پافشاری و ارعاب، ناگزیر به سمت خراسان حرکت می نمایند.
این موضوع موجب تحیر مردم شده بود. آیا سیاست عباسیان که بر مبنای مخالفت با علویان پی ریزی شده بود، تغییر یافته است؟ آیا مأمون از سیاست و نقشه و منش پدرانش عدول نموده، یا این که معاذالله امام رضا (ع) به سوی ایشان تمایل پیدا کرده بودند؟
دقت در سخنان آن حضرت در آغاز حرکت از مدینه و موضع گیری ایشان و حتی مسیر حرکت ایشان، ماهیت این دعوت و ولایت عهدی را به وضوح آشکار نموده بود. بنابر گزارشهای تاریخی مأمون اصرار داشت که حضرت از مدینه به سوی بصره و فارس و سپس مرو حرکت کند. اما به هیچ عنوان نباید از شهرهای کوفه و قم که پایگاه شیعیان و کانون قیامها و نهضتهای علویان بر ضد بنی امیه و بنی عباس بود، گذر نماید...
با ا
مام رضا (ع) از مدینه تا مرو همراه باشید.