هنر همچون درمان - آلن دوباتن

مواجهه ما با هنر ممکن است همیشه به‌ آن خوبی که باید، نباشد. شاید موزه‌ها و نمایشگاه‌های بسیار معتبر را با حالی بی‌تفاوت ترک کنیم و شگفت‌زده با خودمان بگوییم چرا آن تجربه‌ تحول که منتظرش بودیم، برایمان رخ نداد. طبیعی است که خودمان را سرزنش کنیم و فکر کنیم مشکل از نداشتن دانش کافی است.
این کتاب چنین استدلال می‌کند که مشکل٬ عمدتا در شخص نیست، در شیوه‌ای است که نهادهای هنری به هنر فکر کرده، آن را می‌فروشند یا ارائه می‌کنند. از آغاز قرن بیستم رابطه‌ ما با هنر تضعیف شده است، چون عمیقاً و به ‌شکل نهادینه‌شده‌ای از پاسخ به سوالِ «هدف هنر چیست» اکراه داریم. این سوالی است که کاملاً غیرمنصفانه، عجولانه، نامشروع و کمی گستاخانه به‌نظر می‌رسد.